Z racji tego, iż pojawia się wiele kontrowersji wokół dawkowania oraz skutków działania witaminy C, przedstawię trzy twierdzenia dotyczące tego składnika naszej diety. Zwolennicy witaminy C (kwasu askorbinowego) często podpierają się niżej podanymi sądami.
- Twierdzenie: Ludzie, w przeciwieństwie do innych ssaków nie posiadają zdolności do syntezowania witaminy C w swoich organizmach. Uwagi: Badania japońskich naukowców wykazały, że witamina C jest wytwarzana przez zdrową florę bakteryjną, obecną w jelitach człowieka.
- Twierdzenie: Idealna dawka dzienna jest często dobierana na poziomie nieznacznie niższym od tego, który powoduje rozwolnienie. Uwagi: Dla wielu osób ta dawka wit.C będzie wyższa niż 10.000 mg. Istnieją dowody na to, że przyjmowanie witaminy C w dawce przekraczającej poziom 1250 mg dziennie zmniejsza przyswajanie chromu i doprowadza do wydzielania wapnia z ciałka szklistego i twardówki stanowiących kolagenową strukturę oka- czyli nadmiar witaminy C wydaje się zmniejszać dostępność wapnia. Przyjmowanie zaś powyżej 1500 mg kwasu askorbinowego wpływa ujemnie na absorpcję miedzi w jelitach, przez co zmniejsza ilość enzymu dysmutazy nadtlenkowej- wymiatającego wolne rodniki.
- Twierdzenie: Starożytni przyjmowali duże ilości witaminy C z naturalnych źródeł (możliwe, że nawet po kilka tysięcy mg dziennie) , toteż człowiek współczesny potrzebuje podobnych jej ilości. Uwagi: Nieco świeższe dane mówią, że dzienne spożycie wit. C przez człowieka w epoce paleolitu wynosiło ok. 400 mg. Poziom ten jest z łatwością przekraczany przez nowoczesnych ludzi , którzy w swej diecie kładą nacisk na obecność świeżych warzyw, owoców i kiełków. Jeśli tego rodzaju oczyszczające i redukujące pożywienie dominuje w diecie, dzienna dawka kwasu askorbinowego często przekracza 1000 mg. Jako pewna miara prawidłowego dawkowania witaminy C może służyć chrom , którego przyswajanie zwiększa się wtedy, kiedy ilość spożywanej witaminy C mieści się w zakresie pomiędzy 400 a 1250 mg dziennie.
Ludzie, których dieta oparta jest w większości na mięsie oraz przetworzonych pokarmach mogą przyjmować około 1 g (1000 mg) witaminy C dziennie. W przypadku poważnie chorych osób, zwłaszcza z oznakami nadmiaru i gorąca ( np. obserwowane u osób z wysokim ciśnieniem i chorobami serca), dobroczynny wpływ wydaje się mieć przyjmowanie bardzo dużych ilości witaminy C, czasem większych niż 10 g. Jednakże taki poziom dawkowania musi być kontrolowany i regularnie dostosowywany do stanu pacjenta. Oprócz tego pacjentom należy podawać różne składniki odżywcze, które są niszczone przez wysoki poziom witaminy C. Duże ilości witaminy mogą być również bardzo przydatne w leczeniu pewnych chronicznych dysfunkcji systemu odpornościowego, włączając w to niektóre postaci raka, z uwagi na przeciwutleniające właściwości tej witaminy. Z całą pewnością antyhistaminowe działanie witaminy C jest ogólnie korzystne na początku przeziębienia czy grypy. Badania wykazały też, że witamina ta zmniejsza nasilenie objawów w ostrej fazie zaburzeń powstałych w wyniku wpływów zewnętrznych.
U osób, które są w dobrej kondycji zdrowotnej i odżywiają się pełnowartościowym, wegetariańskim pożywieniem, zaobserwowano wystąpienie rozwolnienia już po zażyciu 300-500 mg kwasu askorbinowego.
Niska tolerancja na syntetyczną formę tej witaminy może wskazywać na to, ze:
- Wystarczająca ilość witaminy C jest już obecna w diecie, możliwe iż jest syntetyzowana przez zdrowe jelita.
- Redukujące właściwości witaminy C, zwłaszcza redukowanie cholesterolu i tłuszczu, nie jest wykorzystywane przez ten typ fizjologiczny.
- Bardzo czułe ciało i umysł, uwrażliwione przez pełnowartościowe pożywienie, ma tendencję do odrzucania wszystkich wyizolowanych składników odżywczych pochodzenia syntetycznego.
Jak widać z powyższych badań wynika, że podjęciu decyzji o przyjmowaniu witaminy C lub jakiegokolwiek innego składnika pokarmowego towarzyszą rozmaite wątpliwości. Będziemy je z czasem, w miarę możliwości rozwiązywać.